Fantastyczna recenzja, przybliża trochę filozofię dalekiego wschodu, przy czym bardzo dobrze się czyta.

Pozdrawiam.

Daje do myślenia.Świetne proste cytaty.Film również świetny.

Ale napierdoliles cytatow i zdan... Mam nadzieje, ze z sensem przynajmniej!

Wpisz w google "Siła Spokoju - Część druga"
ale to już nie recenzja filmu ;)

Mi tam się trochę końcówka nie podoba, wcześniej lepiej mi się ją czytało :)

Masz racje.
Film piekny zarowno jak i jego sens.

Na prawdę jest wielkie to co napisałeś,ale można by jeszcze więcej...Ten film a bardziej ta książka pozwala nam zastanowić się nad rzeczami które nigdy do nas nie docierały.Mogą się nam wydać głupie, ale to znaczyć będzie tylko że boimy się prawdy, boimy się samego siebie. Życie i sam człowiek jest tak szalony,że nie potrafi zapanować nad sobą. Ta historia mnie natchnęła i odbiła już piętno na moim życiu, ale chciałbym aby też je zmieniła - ale to będzie trudne..."Budujemy drogę własną pracą. Każdy człowiek, każda ludzka istota - mężczyzna czy kobieta, ma w sobie zdolność znalezienia bramy i przejścia przez nią, ale bardzo niewielu jest na tyle zdeterminowanych, żeby to zrobić, i nie wielu jest tym zainteresowanych"

Książka jest dostępna na rapid share, jednak polecam wydać pieniądze by ją kupić. Na pewno zawiera więcej treści niż firm. Niektóre wątki przedstawia zupełnie inaczej.

kawal dobrej roboty, napisales to dla siebie by inni skorzystali z tego pogladu

Dziękuję. Po tylu latach cały czas czuje się inspirację.

Dziekuje za ten wpis!

Świetna wypowiedź, ciekawe masz przemyślenia, jak widać nie wszyscy są ogłupieni postępem technologii oraz świata i potrafią spojrzeć na teraźniejszość w dość obiektywny sposób.
Szkoda tylko, że w rzeczywistości nie spotykam takich osób. Ludzie boją się ujawniać swoje przemyślenia, boją się braku akceptacji.

Swoją drogą to film jest genialny, zmusza do myślenia.

Pozdrawiam.

Już nie wiem czy to co zacząłem czytać to jakaś myśl czy tylko zlepek cytatów (nie wiem z czego, filmu jeszcze nie oglądałem).

Ale pełno tam sprzeczności. Głównie przez to, że walniętych jest pełno nieprecyzyjnych ogólników. Rzucanych "tak o" a potem niech reszta główkuje co to znaczy, a jak wygłówkuje nie tak jak powinni to się te ogólniki zacznie precyzować i mówić im, że "nie o to chodziło".

Bo było tak :>
Najpierw były sobie rośliny i zwierzęta. One żyły (żyją) chwilą, nie myślą, nie martwią się przyszłością, przeszłością. Nie dowiadują się jak działa świat. Nie wiedzą, że można sprawić żeby żyło się lepiej.
I teoretycznie można powiedzieć, że są szczęśliwe. Zresztą tak się chyba mówi — debile są szczęśliwi. Im ktoś bardziej prymitywny tym szczęśliwszy.
Np. jeśli lubisz...jazz ;D i potrzebujesz znaleźć ludzi słuchających jazzu i potrzebujesz się z nimi spotkać na koncercie jazzowym to....MASZ TRUDNIEJ niż goście którym wystarczy discopolo :) Pójdziesz na byle 'festyn w parku' i na pewno posłuchasz tam discopolo i na pewno spotkasz tam masy ludzi słuchających discopolo czyli będziesz BARDZO ŁATWO I SZYBKO SZCZĘŚLIWY.
A jeszcze jeśli dodatkowo nie chcesz niczego więcej niż bzykanie czegoś, pochlanie i pobrykanie raz w tygodniu przy discopolo...TO JESTEŚ NAJSZCZĘŚLIWSZYM CZŁOWIEKIEM W POLSCE :)
Bo to jest łatwo osiągnąć. Tego jest pełno. To nie wymaga niczego zaawansowanego.

Ale niestety, niektórzy...NIE Z WŁASNEJ WOLI...urodzili się z bardziej...'wymagającym' mózgiem. I jest im TRUDNO znaleźć ludzi takich jak oni, czy też muzyki/wartości/itd. takich jak oni lubią i przez to są sfrustrowani i ....NIESZCZĘŚLIWI.

Aż w końcu dochodzą do ściany i myślą sobie: Gdyby były takie pigułki, lekarstwa co kasują mózg, zapomina się o tym kim się było i nagle ma się prymitywne potrzeby i wymagania, ale za to jest się szczęśliwym......TO BY TAKIE PIGUŁKI WZIĘLI!

Ale to niestety nie jest takie proste bo oni W TYM MOMENCIE TERAZ widzą czym to grozi, tzn. do jakiej postaci siebie sprowadzą, do postaci PRYMITYWNEGO ZWIERZĘCIA. Takiej...kapusty. I TRUDNO JEST POKONAĆ SWÓJ MÓZG :)
Tzn. on jakby BRONI SIĘ PRZED JEGO RESETEM :D
Kołacze nam w głowie taka myśl: wezmę tę pigułkę na reset mózgu i będę szczęśliwy. Ale nasz mózg to 'słyszy' i próbuje zagłuszyć tę myśl wołając "Co ty pier do lisz! Zrobisz z siebie debila, popatrz jak oni wyglądają!" ;D

I to jest ostatni 'bastion' który jeszcze jakoś utrzymuje niektórych przed zezwierzęceniem i cofnięciem się w ewolucji intelektualnej :)

CZŁOWIEK SOBIE TEGO NIE WYBRAŁ! To nie jest świadomy wybór, że niektórzy BOJĄ SIĘ intelektualnego cofnięcia się do poziomu zwierzęcia. TAK SIĘ PO PROSTU STAŁO w wyniku - nazwijmy to umownie - ewolucji.

To, że człowiek zaczął myśleć o przyszłości, o przeszłości, o tym co i jak działa, dlaczego działa, o planowaniu celów, które sprawią, że życie będzie łatwiejsze, przyjemniejsze, ciekawsze — TO NIE JEST JEGO WYBÓR. Inteligencja i szersza świadomość się po prostu spontanicznie pojawiła.

I wydaje mi się, że ten wpis tutaj mówi o tym, że dla szczęścia trzeba przeorać mózg do poziomu zwierzęcia, które nie myśli o przyszłości, przeszłości, żyje chwilą, byle trwać i przetrwać...ale nie potrzebujecie do tego pigułek :) Sami sobie potraficie tak zresetować mózg.....i dzięki temu — wierzę — jesteście szczęśliwsi.

Ale dla wielu (w tym dla mnie) najtrudniejszy jest ten 'skok w przepaść', to pokonanie rozsądku, świadomości i zrezygnowanie z myślenia, analizowania, porzucenie milionów lat ewolucji po to, żeby.........zachwycać się gałązką i wiatrem.

Bo to jest tylko ten moment "skoku", bo tuż przed "skokiem" czuję strach i SMUTEK gdy pomyślę, że miałbym się stać taką amebą co przygląda się gałązką i dymowi unoszącemu się z komina. Ta myśl, że stałbym się kimś takim, teraz tuż przed skokiem sprawia, że czuję się nieszczęśliwy....
...ale WIEM, że zaraz "po skoku" gdy będę już "po tamtej stronie", mój mózg nie będzie pamiętał tych myśli przed 'skokiem', będzie znał tylko to co jest po tej drugiej (nowej) stronie i będzie w tej innej, ograniczonej przestrzeni....szczęśliwy.

To tak jak często ludzie się zastanawiają dlaczego w PRL, niektórzy byli bardziej szczęśliwi niż teraz.
I jednym z możliwych powodów jest to, że wtedy np. wszyscy mieli to samo :) Jak ktoś miał zegarek z kukułką czy tapczanopułkę to mieli....TAKĄ SAMĄ :)
To było ograniczone środowisko z ograniczonymi zasobami i NICZEGO WIĘCEJ NIKT NIE ZNAŁ. Nie było youtubów, żeby oglądać jak inni jeżdżą FERRARI, mają wille z basenami, jeżdżą na wycieczki w karaiby :), więc nikomu w głowie nie pojawiały się chore pragnienia i potrzeby, żeby to posiadać.
Czuli, że mają MAKSYMALNIE co mogą mieć, więc byli....szczęśliwi :)

Ale TERAZ jak już zobaczyli co inni mają, co ludzie 'mogą' mieć...to już się NIE DA WRÓCIĆ do poprzedniego stanu i udawać, że się NIE WIDZIAŁO tego co mają inni :> Teraz, żeby o tym zapomnieć potrzebna by była....."pigułka", bo z własnej woli tak się nie da :>

Ale wy tu mówicie, że wy POTRAFICIE :) Potraficie zapomnieć o cywilizacji, potraficie wykasować sobie myślenie analityczne. potraficie wykasować w sobie pragnienia, emocje - bez pigułki :)
Potraficie się cieszyć nie z tego co ŚWIADOMIE chcecie, pragniecie, tylko z tego co wam..."losowo spada na głowę".

I mnie, będącego jeszcze po "Tej stronie", trochę to...niepokoi :|
Jeżeli są ludzie którzy potrafią sobie...."wmówić", czy tam "wytworzyć" w mózgu rzeczywistość, która jest inna niż widzą ją inni ludzie...to coś tu jest nie tak. Bo skoro mogą sobie wmówić coś takiego...to równie dobrze mogą sobie wmówić COKOLWIEK co da im szczęście.
A jeżeli COKOLWIEK...to RÓWNIEŻ np. to, że po śmierci....dostaną 100 dziewic :|

Samemu sobie manipulować w mózgu i kreować jaka jest rzeczywistość....no to mnie niepokoi. Wydaje mi się, że szpitale psychiatryczne są pełne takich ludzi, tyle że tam oni kreują rzeczywistość w mózgu - nieświadomie.

Bardzo mi się podoba Twoja wypowiedź. Dlatego, że pozwala mi skonfrontować moje wątpliwości z przesłaniem filmu (i myślę że książki też). Nie chodzi tu o zachwyt nad każdą chwilą, ale o to żeby być w niej obecnym i autentycznym. Dzięki temu masz największą moc w życiu "teraz". Nie oceniasz siebie, innych, ale dostrzegasz co się dzieje wokół. W każdym aspekcie. A Twoja podświadomość rejestruje praktycznie każde zdarzenie. Kiedy przyjdzie Ci podjąć decyzję, intuicja sięgnie do podświadomości i podejmiesz najlepszą decyzję. Nic Ci nie ucieknie. Nawet nie wiedząc dlaczego ją podjąłeś:)

Zyskujesz też coś jeszcze. Wszystko co robisz będzie zgodne z tym co podpowiada Ci serce i dusza. Nie będzie wewnętrznej walki, szarpania się i wątpliwości. Robisz coś, do końca nie wiesz dlaczego i efekt jest dobry dla Ciebie.

Pytanie: jak uzyskać ten efekt? Nie, nie musisz medytować godzinami! Ja na razie próbuję przez 5 - 7 minut. Bardziej chodzi o zmianę nawyków:
1. Być spokojnym i skupionym podczas każdej chwili - również tej złej. Pamiętasz, jak Joye pyta Dana, po wypadku, pod drzewem - "wiem, że to straszny czas dla ciebie. Czy skupiasz na tej chwili uwagę" (tłumaczenie moje). Skupiaj uwagę na tym, co się dzieje w złych chwilach. To dla Ciebie lekcja. Leżysz w szpitalu po wypadku? Co było dla Ciebie najważniejsze? A o czym zapomniałeś? Co byś robił (z perspektywy) gdybyś był zdrowy? Uczysz się, jak żyć. Czego nie doceniałeś w życiu?;
2. Nie reagować pod wpływem negatywnych emocji, ale spokojnie - we współczesnym życiu rzadko pojawia się konieczność uruchomienia instynktu obronnego i użycia siły/przemocy. Jeśli pojawia się taka konieczność, to włączy się bez Twego udziału. Ale nie włączaj jej świadomie, bo zaczniesz jej nadużywać.
3. Bądź uważny na każdą chwilę. Nie oceniać tego co się dzieje, co robią inni - nie znasz ich przekonań, przeżyć, mogą mieć swoje powody. Nie analizuj, nie oceniaj, ale zauważaj.
4. Idź za głosem serca. Nie rób nic wbrew swoim emocjom, sercu. Ono Cię prowadzi, jest kompasem. Dostrzegło więcej niż Twój umysł.
5. Kochaj siebie bezwarunkowo i akceptuj (zauważ) każdą emocję, która pojawia się w Tobie.
6. Rozmawiaj ze sobą - czego byś chciał, dlaczego? Chcesz zdobyć złoto? Dlaczego? Chcesz, żeby inni Cię podziwiali? Co to oznacza? Może nie uważasz, że jesteś wystarczająco dobry, mądry, piękny, wnoszący coś do społeczeństwa. Może uważasz, że bez tego nikt nie będzie Cię kochać.
7. Chwal siebie (do siebie) - to, czego chcesz od innych, powinieneś dać NAJPIERW sam sobie. Nawet jeśli dostaniesz to od innych, nie będziesz umiał przyjąć, uwierzyć że dostałeś, jeśli sam sobie tego nie dajesz. Jeśli piękna, wymarzona kobieta powie Ci, że Cię kocha, to jak będziesz mógł w to uwierzyć, jeśli uważasz, że jesteś brzydki, głupi, nie masz nic ciekawego, wartościowego do zaoferowania. Jeśli uważasz, że jak Cię pozna, zauważy jaki jesteś naprawdę, to szybko zmieni zdanie i ucieknie ;) Myślisz - ona już to pewnie widzi, więc dlaczego się mną interesuje? Może z nią coś jest nie tak? I zaczynają się podejrzenia - leci na Twoje pieniądze, boi się staropanieństwa, szuka pocieszyciela i milion innych pomysłów.
8. Afirmuj rzeczywistość - wynika z punktu 7. Mów do siebie pozytywne twierdzenia, ale nie coś co może być totalną bzdurą ale co jest możliwe, w co możesz uwierzyć: czyli zamiast "jestem szczupły (kiedy nie jesteś)" - "odżywiam się zdrowo, uprawiam sport i dzięki temu z każdym dniem jestem szczuplejszy i wyglądam coraz bardziej atrakcyjnie". Zamiast "pragnie i kocha mnie Julia Wieniawa:p" - "jestem wart miłości pięknej i wartościowej kobiety. Przyjmuję i akceptuję taką bezwarunkową miłość". Zamiast "mam własne ferrari" - "jeżdżę samochodem który mi się bardzo podoba, jest sprawny i ładnie się prezentuje".
9. Żyj afirmacją. Jeśli mówisz "odżywiam się zdrowo, uprawiam sport i dzięki temu z każdym dniem jestem szczuplejszy i wyglądam coraz bardziej atrakcyjnie" kilka razy dziennie, to trudno będzie Ci przełknąć torta. Chętniej za to wprowadzisz nowy pozytywny nawyk. Jeśli mówisz do siebie "jestem wart miłości pięknej i wartościowej kobiety. Przyjmuję i akceptuję taką bezwarunkową miłość", to gdy taka dziewczyna się do Ciebie uśmiechnie, nie uciekniesz przed nią, nie zaczniesz zadawać podejrzliwych pytań, bać się jej (ona to wszystko wyczuje podświadomie), a odpowiesz uśmiechem; z czasem będzie dla Ciebie oczywiste, że się jej podobasz.
10. Uwierz, że życie dobrze Cię prowadzi - zawsze w kierunku, w którym podążają Twoje myśli. Nic losowo nie spadnie Ci na głowę ;) Jeśli Twoje myśli są pozytywne - dobrze, bo będzie Ci się dobrze wiodło. Jeśli negatywne - życie daje Ci znak, że musisz coś zmienić. Podstawia Ci nogę, żebyś się czegoś nauczył. Nowego albo czegoś o sobie, o życiu. Dzięki wypadkowi Dan zauważył swoje ego. Które kazało mu skakać z wieży, bo już nic nie znaczył. Był kaleką, bez szans na medale, na którego nie zwracały uwagi kobiety. Musiał - dosłownie PORZUCIĆ swoje ego. To ego mówi mu, że już nie ma nic do stracenia, bo stracił wszystko! Ale co mówi jeszcze, nie dosłownie - że Dan nie jest już wart, aby żyć. Każe mu skakać! Bo już nie jest zdrowy, nie osiągnie żadnych sukcesów, nikt go nie będzie pragnął (bo kochać i tak nikt go nie kochał - jak można kochać samoluba). A to nie prawda! Nie prawda! Jest tak samo wartościowy jak w chwili narodzin. Ma ten sam potencjał, tylko może go inaczej (a okazało się, że tak samo) ukierunkować. Są ludzie, którzy umieją kochać bezwarunkowo - Sokrates, Joye, rodzice. I go kochają. Okazało się, że nawet przyjaciele z teamu. Życzą mu dobrze, nie oczekując niczego w zamian. Przecież Julio Iglesias, po wypadku który przekreślił jego karierę sportową, w szpitalu zaczął grać muzykę!
11. ciesz się każdym najmniejszym aspektem swego wymagającego mózgu. Będziesz wtedy przyciągać ten aspekt w szerszym zakresie. Lubisz jazz - ciesz się słuchaniem go w zaciszu pokoju. Ciesz się z każdej złotówki odłożonej na koncert. Z każdego biletu. Jeśli narzekasz, że nie możesz być na wspaniałym koncercie, to tak naprawdę nie czerpiesz radości z jazzu.

Boisz się, że wmówisz sobie nieprawdę i życie to surowo zweryfikuje? Jeśli zastosujesz każdą z tych ww. zasad, to nie masz się czego obawiać. Przykład:
Boisz się, że uwierzysz w czyjąś miłość i zostaniesz wykorzystany, np. finansowo, albo ktoś Twoim zainteresowaniem podreperuje swoją niską samoocenę. Ale tak się nie stanie, bo Ty kochasz siebie. Jeśli nowo poznana dziewczyna poprosi Cię o pożyczenie pieniędzy, a Ty nie POCZUJESZ się z tym nieswojo, to jej to po prostu powiesz - nie znam Cię jeszcze zbyt dobrze. Wybacz (bo może niechcący Cię ranię), nie mogę tego zrobić. Jeśli Cie kocha - zrozumie i będziecie dalej razem szczęśliwi. Jeśli zareaguje nerwowo, obrazi się - tez dobrze, bo być może nie kochała Cię, więc dobrze, że znika z Twojego życia. Tobie będzie trochę smutno (zwróć uwagę na swoje emocje wtedy), ale weźmiesz lekcje z tego: a) dalej będziesz korzystać ze swej intuicji; b) smutek po stracie "niekochającej" Cię kobiety uświadomi Ci, że musisz dać sobie jeszcze więcej akceptacji i miłości, bo szukasz jej na zewnątrz, tam gdzie - być może - jej faktycznie nie ma; swoją wartość oceniasz jej oczami; c) uczysz się nie oceniać jej zachowania - nie wiesz, dlaczego tak się zachowała i nie musisz tego wiedzieć. Ta wiedza nie jest Ci do niczego potrzebna (może potrzebowała pieniędzy dla chorej mamy i wstydziła się przyznać, a może uważa, że naciąganie innych to jedyny sposób na zdobycie pieniędzy). Zaakceptuj to, że Cię porzuciła. To co się stało nie wpływa na Twoją wartość. Nie walcz z tym, o nią, nawet jeśli podejrzewasz, że potrzebowała pieniędzy dla chorej mamy i wstydziła się przyznać. Masz prawo tego nie wiedzieć, ona jako umiejąca kochać kobieta (umiejąca dawać i brać miłość) powiedziałaby Ci to. Jeśli nie umie brać miłości, to będzie dla niej lekcja, żeby być szczerą.

Stosując te zasady nie doprowadzisz siebie do kapusty, prymitywnego zwierzęcia;P Ale do szczęśliwej, samoświadomej osoby. Ok, nie poznasz wszystkich tajemnic, aspektów, smutków innych osób, ale one nie są Ci w życiu potrzebne. Ty masz przeżyć życie tylko tak, żeby być szczęśliwym. A przy okazji będziesz dobrym, kochającym człowiekiem :)
To jest Twój wybór - czy będziesz rozpamiętywać i analizować przeszłość (nie zauważając teraźniejszości) + martwić się o przyszłość. Czy zauważać i na bieżąco reagować w teraźniejszości. Rozpamiętywanie przeszłości i martwienie się o przyszłość nie jest pozytywnym wynikiem ewolucji. Jest jej negatywnym aspektem, który może doprowadzić ludzkość do samozniszczenia. Mamy za dużo czasu w którym nie musimy walczyć o przetrwanie i przez to analizujemy ZA DUŻO tego co poszło nie tak, albo może pójść nie tak. A wystarczy na kartce papieru rozpisać swoje myśli i wyciągnąć wnioski. Raz. Nie setki razy analizować każdy aspekt przeszłości i możliwe aspekty przyszłości tracąc przy tym teraźniejszość. Czyli można zapobiegać, przez odpowiednie nawyki, tej chorobie cywilizacyjnej :)

PS. Wiem, że nie czytasz odpowiedzi na komentarze. Piszę do siebie i do innych. Pozdrawiam serdecznie :)

Chłopskie filozofowanie.