W roku 1994, w czasach, kiedy Ruanda pogrążona była w szaleństwie, jeden człowiek przyrzekł chronić rodzinę, którą kochał a w końcu znalazł odwagę, aby uratować życie 1200 ludzi. Hotel Ruanda opowiada inspirującą, opartą na faktach historię bohatera Paula Rusesabagina (w tej roli Don Cheadle), kierownika hotelu, który dzięki wielkiej odwadze i sprytowi uratował życie wielu ludzkich istnień. Podczas gdy cała reszta świata wolała zamknąć oczy, Paul otworzył swoje serce i udowodnił, że jeden dobry człowiek może zdziałać bardzo wiele.
O PRODUKCJI
Konflikt Ruandyjski, który miał miejsce w latach 90. był jednym z najbardziej krwawych rozdziałów w historii państw afrykańskich. Masakra, która miała wtedy miejsce, była tym bardziej tragiczna, że większość państw świata zignorowało konflikt i trudne położenie mieszkańców Ruandy. Światowe agencje informacyjne donosiły o wojnie plemiennej w Ruandzie, lecz informacje te zamiast wzbudzić międzynarodowe oburzenie, traktowane były raczej jako kolejny nie warty uwagi incydent w Trzecim Świecie. W ciągu 100 dni w Ruandzie zabitych zostało prawie milion osób. Ulice stolicy państwa, Kigali, spłynęły krwią, ale nikt nie przybył z pomocą. Nie było żadnej interwencji międzynarodowej, nie przybyły siły ekspedycyjne, nie powstała koalicja. Ruanda nie mogła liczyć na pomoc międzynarodową. Ekstremiści z plemienia Hutu mordowali z zimną krwią zarówno swoich sąsiadów Tutsi i jak i innych Hutu, którzy byli przeciwni rzezi, a świat im na to pozwolił. Dziesięć lat później politycy z całego świata przybywali do Ruandy, aby prosić tych, którzy przeżyli o przebaczenie i po raz kolejny padła obietnica „Nigdy więcej” -opowiada reżyser filmu Terry George. Ale ta sama historia powtarza się w Sudanie, Kongo lub w innym miejscu, o którego istnieniu nawet nie wiemy, gdzie życie ludzkie jest nic nie warte; miejscu, gdzie ludzie tacy jak Paul i Tatiana zawstydzają nas swoją dobrocią i odwagą. Czas wojny to czas, w którym okazuje się, że zwykli ludzie zdolni są do bohaterskich czynów. Tak było też w Ruandzie. Pośród straszliwej przemocy i chaosu, które ogarnęły ten kraj jednym z bohaterów był Paul Rusesabagina, zwykły człowiek, który wiedziony miłością i współczuciem zdołał uratować życie 1268 ludziom. Terry George dawno już chciał zrobić film, którego akcja działaby się w Afryce ale dopiero historia, którą opowiedział Paul Rusesabagina, zaprowadziła go na ten kontynent. Kiedy mój współpracownik Keir Pearson opowiedział mi całą historię, od razu wiedziałem, że chcę zrobić ten film. - mówi Terry George. Poleciałem do Belgii, gdzie spotkałem się z Paul’em i usłyszałem historię jego życia: w jaki sposób zaczął pracę w hotelarstwie oraz w jaki sposób znalazł się w hotelu Millie Collines w Kigali. Producent Hotelu Ruanda, Alex Ho, był bardzo poruszony ludzkim aspektem tej opowieści. Historia ta jest mi bardzo bliska i bardzo dla mnie ważna - mówi. Opowiada ona o człowieku, który za namową swej żony i dzięki swojej pozycji decyduje się pomóc innym. I robiąc to sam staje się lepszym człowiekiem. W HOŁDZIE DZIELNEMU CZŁOWIEKOWI W styczniu 2003 roku, Terry George pojechał do Ruandy, aby przygotować się do kręcenia filmu i poznać ten kraj. Chciałem się dowiedzieć, dlaczego doszło do tej masakry, dlaczego tylu ludzi zginęło w ciągu zaledwie 100 dni. Było to najszybsze ludobójstwo we współczesnej historii. Chciałem też poczuć jak żyją zwykli ludzie w Ruandzie i posłuchać ich opowieści. George podróżował razem z Paul’em Rusesabagina. Paul odwiedził Ruandę po raz pierwszy od czasu zamieszek. W czasie pobytu w Ruandzie George filmował plenery i spotykał się z ludźmi, którzy schronili się w hotelu Milles Collines. Poznał wtedy Odette Nyrimilimo, jej męża Jean Baptiste Gacacere i rodzinę Paul’a. Odwiedzenie Ruandy w towarzystwie Paul’a było niezwykłym przywilejem – mówi George, Poczułem miłość i podziw, którymi obdarzają go ludzie. W hotelu spotkaliśmy tych, którzy przeżyli: pracowników hotelu - ludzi, którym Paul dał schronienie. W ich oczach widziałem prawdziwą radość. Chociaż w większości doświadczenia Paul’a z Ruandy były pozytywne a spotkania z ludźmi inspirujące, nic nie było w stanie przygotować go na to, czego doświadczył w gdy ujrzał miejsce masakry. Pojechaliśmy do miejsca, gdzie była kiedyś szkoła w Marambi w południowej Ruandzie. Szedłem przez sale pełne zmumifikowanych szkieletów ok. 40 tysięcy ludzi, którzy zostali zabici w ciągu czterech dni w kwietniu 1994 roku. Kiedy słuchałem jak jedyny ocalały z masakry opowiadał o tamtych wydarzeniach, naprawdę czułem, że nie ma nic ważniejszego niż zrobienie tego filmu. W czasie wizyty w Ruandzie George miał również okazję ujrzenia niezwykłego piękna tego kraju i zapoznania się z polityką ekstremistycznego rządu Hutu. Dowiedział się jak ich radiostacja RTML szerzyła propagandę skierowaną przeciwko Tutsi i jak uprzedzenia i strach sprawiały, że ludzie wierzyli, iż morderstwo dokonane na sąsiadach było konieczne dla zachowania ich własnej egzystencji. Jeśli miałbym wskazać na jeden tylko czynnik, który zapoczątkował tę masakrę to byłaby to ta właśnie radiostacja. W naszym filmie jest ona jednym z bohaterów. Chcę aby ludzie zrozumieli jaką potęgą jest propaganda. Dla George’a i Peirsona ważnym było, aby film nie miał struktury filmu dokumentalnego ani nie został odebrany jako dokument, ale raczej jako głęboko emocjonalne przedstawienie wydarzeń i faktów z życia Paul’a, dające widzom intymne spojrzenie „od środka” na wydarzenia, które miały miejsce w hotelu Mille Collines. „Najważniejsze było dla mnie opowiedzenia historii opartej postaci, przemianie tej postaci oraz jej sile” mówi George. Podkreśliliśmy te wydarzenia, które przyczyniły się do jego zwycięstwa oraz jego determinację, pomimo że szanse na powodzenie były niewielkie. Moja praca daje mi najwięcej radości, gdy wiem, że mój film czegoś widzów nauczy i dodaje im otuchy. Hotel Ruanda to historia głęboko osobista, koncentrująca się wokół jednego budynku, ludzi z nim związanych i związków pomiędzy nimi. Twórcy filmu celowo nie położyli nacisku na sam fakt ludobójstwa. „ Gdy akcja filmu toczy się w Kigali w czasie mordu chcieliśmy stworzyć dziwaczną, surrealistyczną atmosferę, która pozwoliłaby widzom odczuć okropieństwa tamtych wydarzeń a nie sprowadziłaby się jedynie do brutalności. mówi Alex Ho. To ludzki dramat a nie horror. Jesteśmy przekonani, że powinna go zobaczyć jak najszersza widownia. W filmie zobaczyć możemy gwiazdy międzynarodowego kina, między innymi Don’a Cheadle. „Don jest jednym z najlepszych aktorów na świecie i od samego początku chcieliśmy, aby zagrał główną rolę”- mówi producent Ho. „Kiedy tylko pojawił się pomysł filmu od razu pomyślałem o nim”- dodaje George. „Kiedy próbowałem sprzedać projekt w Hollywood zawsze najpierw wymieniałem jego nazwisko”. „Don Cheadle zawsze pojawia się w solidnych, przemyślanych rolach”- kontynuuje Georgie. „Jest moim ulubieńcem. Grał różnorodne postaci od Devil In a Blue Dress (W bagnie Los Angeles)do Boogie nights czy The Rat Pack (Ludzie rozrywki), gdzie wystąpił w roli Sammy’ego Davisa Jr. Jest niesamowitym aktorem. Bardzo blisko współpracowaliśmy z nim w czasie tworzenia filmu i zdaję sobie sprawę, że Hotel Ruanda nie powstałby bez niego. Don potrafi zaproponować dwie lub trzy wersje tej samej sceny a wszystkie z nich doskonałe. Na planie zjawiał się pierwszy i potrafił stawić czoło wszystkim trudnościom z uśmiechem na twarzy.” Obsadzenie roli Tatiany było dla twórców filmu trudnym zadaniem, ale, jak wspomina George, „Gdy Alex Ho i ja zobaczyliśmy Sophie Okonedo w Dirty Pretty Things (Niewdoczni) od razu wiedzieliśmy, że będzie świetna w tej roli. Widzieliśmy inne filmy jej udziałem i byliśmy pewni, że pomiędzy Sophie i Don’em pojawi się ta „chemia”, którą chcieliśmy zobaczyć pomiędzy kochankami, Paul’em i Tatianą. Wkrótce wiedzieliśmy, że do zagrania tej roli chcemy tylko Sophie a ona udowodniła, że mieliśmy rację obsadzając ją w tej roli.” Z taką czołówką utalentowanych aktorów twórcy filmu musieli szczególnie uważnie dobrać resztę obsady. “Usłyszeliśmy, że Nick Nolte był zainteresowany zagraniem pułkownika Oliviera”- mówi George. “Jest on jednym z wielkich aktorów Hollywood i ciągle obecny jest na ekranie, więc ucieszyliśmy się, że chce przyłączyć się do naszego zespołu.” George uważa Joaquin’a Phoenix’a za jednego z największych talentów aktorskich na świecie i był szczęśliwy, gdy Phoenix zgodził się wziąć udział w filmie. “Jest jednym z tych aktorów, który potrafi całkowicie wtopić się w graną przez siebie postać. Nigdy nie wiadomo w jaki sposób zagra ale zawsze jest hipnotyzujący” “Mieliśmy dużo szczęścia z obsadzeniem ról” mówi George. “Każdy kogo poprosiliśmy zgadzał się wziąć udział w filmie. A kiedy dotarliśmy do Afryki Południowej wszyscy stanowili już zespół i po prostu wzięli się do roboty” PRACA NAD ROLĄ Zaangażowanie Terry’ego Geroge’a wywarło wielkie wrażenie na Don’ie Cheadle’u i przekonało go do projektu. „Terry’emu bardzo zależało na filmie i chciał opowiedzieć historię, która jego zdaniem nie została jeszcze nigdy opowiedziana” - mówi Cheadle. „Sądził, że jest to świetna okazja, aby pokazać światu fakty, które przez długi czas spychane były na drugi plan a jak chciałem zrobić to razem z nim” „Terry żył tą historią całe lata i miała ona na niego głęboki wpływ” - dodaje Cheadle. „Zależy mu na tym, abyśmy opowiedzieli wszystko z wielką dokładnością i uwagą; zawsze oddany był emocjonalnym przeżyciom bohaterów i to dla mnie najważniejsze w całym filmie. Nazywam Terry’ego „nieustraszonym przywódcą”. Jest on również świetnym scenarzystą. Zdarzało się, że musieliśmy coś nagle zmienić a wtedy siadaliśmy razem i wprowadzaliśmy wszystkie niezbędne poprawki. Staraliśmy się też przewidzieć możliwe skutki tych zmian i w jaki sposób mogą one wpłynąć na to, co już nakręciliśmy. To tak jakbyśmy układali puzzle i wspaniale było pracować z kimś, kto robił to dobrze.” Gdy Cheadle poznał historię o Paulu Rusesabagina i jego wewnętrznej sile w obliczu trudności wiedział, że jest to rola, którą chce zagrać. „Paul zachował nadzieję i zdrowy rozsądek, i dzięki temu mógł uratować tych, którzy przyszli po pomoc hotelu Mille Collines. To niezwykła podróż”- mówi Cheadle. Na początku troszczy się jedynie o swoją rodzinę a w końcu pragnie pomagać innym.” Pracując nad rolą Cheadle zaskoczony był niektórymi z przeczytanych artykułów. „Biorąc pod uwagę samą ich tematykę historie te są bardzo tragiczne i przerażające, jednak jest również wiele historii, z których emanuje nadzieja i wytrwałość. Chciałoby się zadać samemu sobie pytanie, jak postąpiłoby się w takiej sytuacji: Czy przetrzymałbym to wszystko, czy przetrwałbym? Nie mogę sobie nawet wyobrazić, przez co przeszli ci ludzie. Mimo że film oparty jest na faktach, Cheadle skupiał się cały czas na scenariuszu, wiedząc jak wiele serca i troski włożono w jego napisanie. „Naszym celem było zawsze opowiedzenie historii w sposób przekonujący i spójny” – mówi. „W scenariuszu bardzo dobrze skonstruowane są zarówno postaci jak i fabuła. Staraliśmy się tego trzymać. Zależało nam na tym, aby opowiedzieć tę historię; historię niesamowitą a zarazem tragiczną. Tragiczną ponieważ przyjęła taki właśnie obrót; tragiczną ponieważ można jej było uniknąć, gdyby zaangażował się w nią świat. „Gdy czytałam scenariusz po raz pierwszy zupełnie mnie on zafascynował”- mówi Sophie Okonedo, która gra rolę Tatiany. „Mówi on tak wiele o ludzkiej naturze, o życiu w traumatycznej sytuacji i o miłości. Tatianę i jej męża Paul’a łączy silna więź, gdy desperacko walczą, aby ratować swoją rodzinę w obliczu tragedii.” Gdy po raz pierwszy w filmie widzimy Tatianę i Paul’a wydaje się, że ich życie jest idealne, a we wszystkim, co robią, odnoszą sukces. Tatiana jest z zawodu pielęgniarką, ale obecnie zajmuje się wychowywaniem dziecka, a Paul zajmuje szanowane stanowisko kierownika hotelu. “Tatiana jest z Paul’a bardzo dumna” - mówi Okonedo. “W swoim środowisku jest on ważną osobistością i kiedy ludzie potrzabują pomocy przychodzą do niego. Życie Tatiany i Paul’a wydaje się być idealne. Potem gdy zaczynają się zabójstwa Tatiana wykazuje się niezwykłą siłą wewnętrzną. Gdyby zapytano ją na początku czy zdołałaby poradzić sobie w takiej sytuacji odpowiedziałaby “nie”. Jednak gdy dochodzi do tragedii jest niewiarygodnie silna i okazuję wielkie współczucie.” Podczas pracy nad rolą dla Okonedo największym wyzwaniem było odnalezienie informacji na temat zwykłych ludzi i w jaki sposób dawali sobie radę w obliczu ludobójstwa. „Czytałam wszystko, co znalazłam na temat Ruandy”- Mówi Okonedo. „Im więcej dowiadywałam się na temat ludobójstwa tym bardziej czułam, że muszę wiedzieć jak zwykła Ruandyjska kobieta żyjąca normalnie i zajmująca się dziećmi zareagowałaby na taką tragedię. Gdy spotkałam się z Tatianą w Belgii tak naprawdę nie chciałam jej zadawać tych wszystkich pytań, ale raczej poczuć to co czuła i zrozumieć ją.” W trakcie pracy nad rolą Okonedo również odwiedziła Muzeum Holokaustu w Berlinie. Jednak pomimo intensywnej pracy nad rolą, już w trakcie zdjęć Okonedo porzuciła wiele z wcześniejszych założeń na temat tego, jak chciała zagrać Tatianę. „Zdecydowałam się słuchać scenariusza i zobaczyłam, że moje reakcje stały się prawie instynktowne”- mówi. „Czasem nie byłam świadoma tego, co robię, ale w przyszłości pewnie spojrzę wstecz i powiem: ”To ja podjęłam te decyzje.” Dla Joaquina Phoenixa, występującego w roli Jack’a, wzięcie udziału w filmie było prawdziwym przywilejem. „Opowieść ta jest bolesną częścią historii Ruandy, jednak musiała być opowiedziana”- mówi Phoenix. „Niestety wielu ludzi, również ja, nie było świadomych tego, jak sytuacja była poważna.” Przygotowując się do roli Jack’a Phoenix spotkał się z wieloma dziennikarzami i kamerzystami, aby poznać ich doświadczenia. „Spotkałem się z trzema z nich i wyniosłem bardzo wiele z tych spotkań”- mówi Phoenix. „Słuchanie tych historii nie było łatwe i myślę, że im również nie było łatwo je opowiadać, ale wiele dowiedziałem się o ich doświadczeniach. Ci kamerzyści mieli za sobą relacjonowanie 30 wojen, ale stwierdzili, że nigdy nie byli świadkami czegoś takiego jak w Ruandzie. Jeden z nich opowiedział mi, że wielu z jego przyjaciół przeszło załamanie nerwowe po tym, co ujrzeli w Ruandzie a on sam płakał opowiadając mi o tym, co widział i czego doświadczył. To naprawdę pomogło nam docenić wagę sytuacji.” Phoenix podziwia kamerzystów, którzy relacjonowali wojnę, ale po tym jak usłyszał ich historie sądzi, że praca na polu walki musi być przytłaczająca. „Nie wiem jak oni byli w stanie to robić”- mówi. „Nie wierzę, że którykolwiek z nich wyszedł z tego doświadczenia bez szwanku. Jeden z kamerzystów powiedział: „Nigdy nie zapomnę tego, co zobaczyłem.” To było potężne doświadczenie.”” Po ukończeniu filmu Phoenix uważa, że nikt lepiej od Terry’ego George’a by go nie zrobił. „Jest świetnym scenarzystą”- mówi Phoenix. „Umie opowiadać ludzkie historie, dokumentować życie ludzi i portretować codzienność. Jedną z zalet Terry’ego jest fakt, że potrafi poskładać razem wiele drobnych elementów stworzyć z nich spójną całość. Rzadko można znaleźć scenarzystę, który umie trzymać się prawdy i rzetelnie przedstawić bohaterów. On naprawdę przejmuje się tym, co robi i pisze, i robi to z sercem. Możliwość współpracy z George’m przekonała Nick’e Nolte do jego projektu. „Terry znalazł niezwykły sposób opowiedzenia historii ustami Paul’a, kierownika hotelu, i jego rodziny”- mówi Nolte, grający pułkownika Olivier’a. „Moja postać zainspirowana jest postaciami kanadyjskich oficerów, którzy dowodzili misją pokojową Narodów Zjednoczonych w Ruandzie i innych państwach. Tak jak ci oficerowie pułkownik Oliver wkrótce dowiaduje się, że ręce ma związane przez pozbawionych współczucia biurokratów z Narodów Zjednoczonych i reszty świata. Rolą pułkownika jest przekazanie światu, co dzieje się w Ruandzie, ponieważ reszta świata była tego nieświadoma. Praca nad rolą zaprowadziła Nolte’a na Universytet Princeton. “ W Princeton znaleźliśmy wiele filmów przedstawiających sceny ludobójtwa. Były to niewykłe filmy dokumentalne zrobione przez Kanał 13, BBC i kanadayjską stację CBS. Szczególnie poruszyły mnie taśmy z generałem Dellaire, na których kanadyjski dowódca sił Narodów Zjednoczonych w Ruandzie mówił o ludobójstwie do innych wojskowych”- mówi Nolte. “Aby pokazać brutalność morderstw, użył maczety i arbuza.”
O TWÓRCACH
TERRY GEORGE (reżyser, scenarzysta, producent) zdobywca Oskara i nominacji do BAFTA za swój pierwszy scenariusz "In the Name of the Father" (W imię Ojca). Jego debiut reżyserski "Some Mother’s Son" (Spirala przemocy) zdobył nagrody na Europejskim Festiwalu Filmowym, Angers European First Film Festival i San Sebastian International Film Festival. George otrzymał tytuł European Young Director (najlepszego reżysera europejskiego) roku 1996. George dokonał również adaptacji i wyreżyserował film dla HBO na podstawie nagrodzonej nagrodą Pulitzera książki Neil Sheehan’a opowiadającej o wojnie w Wietnamie pod tytułem "Shining Lie". Do dorobku pisarskiego George’a należą też scenariusz do filmu "The Boxer" (Boxer) z Danielem Day Lewis’em w roli głównej i "Hart’s War" z Brucem Willis’em i Collin’em Farrell’em. Stworzył i wyprodukował serial "The District" (Bez pardonu) dla stacji CBS, który przez lata był przebojem telewizyjnym. George mieszka obecnie w Iralndii i Nowym Jorku. KEIR PEARSON (scenarzysta i współproducent) w latach 1995-2003 roku pracował jako montażysta filmów dokumentalnych dla PBS, telewizji New York Times i Court TV. Hotel Ruanda jest pierwszym filmem pełnometrażowych, przy którego scenariuszu pracował. W roku 1990 zdobył tytuł magistra na uniwersytecie w Harwardzie i magistra sztuk pięknych na NYU Film School w 1997. Pearson jest olimpijczykiem. Brał udział w igrzyskach olimpijskich w Barcelonie jako zawodnik amerykańskiej drużyny wioślarskiej.
O AKTORACH
DON CHEADLE (Paul) od czasu, gdy otrzymał tytuł Najlepszego Aktora Drugoplanowego od krytyków filmowych z Los Angeles za jego przełomowy występ u boku Denzel’a Washington’a w "Devil in the Blue Dress" w dalszym ciągu pokazuje klasę aktorską na scenie teatralnej jak i w filmie. Niedługo pojawi się on w kilku nowych filmach: "After the Sunset" (Po zachodzie słońca)Bretta Ratner’a oraz "Ocean’s Twelve" Steven’a Soderbergh’a, gdzie ponownie wcieli się w rolę Basher’a Tarr’a. Cheadle jest producentem jak również występuje w filmie "Crash" a w "Zabić prezydenta" występuje razem z Sean’em Penn’em. Wkrótce obejrzeć będziemy mogli debiut reżyserski Cheadle’a film "Tishomingo Blues", adaptację poweści Elmore Leonard. Wystąpi on również w tym filmie u boku Matthew McConaughey. Poprzednio Cheadle wystąpił w filmie "Ocean’s Eleven" i "Traffic" w reżyserii Steven’a Soderbergh’a, z którym po raz pierwszy pracował przy filmie "Co z oczu to z serca". Wystąpił też w roli Buck’a w filmie "Boogie Nights" Thomasa Andersona i innych filmach jak "Wulkan", "Senator Bulworth", "Kod Dostępu", i "Misja na Marsa". Dostał nominację do nagrody NAACP Image Award za pracę w Rosewood John’a Singleton’a. Wystąpił również w komedii romantycznej "Family Man" Brett’a Ratner’a. Brał udział w niezależnych produkcjach takich jak "Manic" czy "The United States of Leland" (Odmienne stany moralności). Za rolę w "Things Behind the Sun" dostał nominację do Emmy i Independent Spirit Award. Cheadle znany jest też ze swej pracy dla telewizji. Otrzymał Złoty Glob za rolę Sammy’ego Davis’a w "The Rat Pack" (Ludzie rozrywki) nagranym dla HBO i nominację do Emmy za najlepszą rolę drugoplanpwą. W tym samym roku otrzymał nominację do Emmy za rolę pierwszoplanową w adaptacji bestselleru "A Lesson Before Dying". Grał również dla HBO w "Rebound: The Legend of Earl “The Goat” Manigault Eriq’a" La Salle. Dwa lata grał prokuratora okręgowego John’a Littleton’a w serialu "Gdzie diabeł mówi dobranoc" David’a E. Kelley’a. Gościnnie wziął udział w serialu "Ostry Dyżur" (za tę rolę kolejna nominacja do Emmy) "Golden Palace" i "The Fresh Prince of Bel-Air" (Bajer z Bel-Air). Wziął również udział w programie na żywo stacji CBS Fail Safe, gdzie wystąpił razem z George’m Clooney’m, James’em Cromwell’em, Brain’em Dennehy’m, Richard’em Dreyfuss’em i Harvey’em Keitel’em. Występował w teatrze m. in. w roli Booth’a w sztuce Suzan-Lori Parks, która zdobyła nagrodę Pulitzera “Top Dog Underdog” w Public Thetre w Nowy Jorku w reżyserii George’a C. Wolfe’a; “Leon, Lena and Lenz” w Guthrie Theater w Minneapolis; “The Grapes of Wrath” (“Grona gniewu”) i “Liquid Skin” w Mixed Blood Theater w Minneapolis; “Cymbeline” na festiwalu The New York Shakespeare Festival; “‘Tis a Pity She’s a Whore” w Goodman Theater w Chicago; i w sztuce Athol’a Fugard’a “Blood Knot” w The Complex Theater w Hollywood. Cheadle urodził się w Kansas City, Missouri, mieszkał Lincoln w Nebrasce i Denver w Kolorado a w końcu osiadł na stałe w Los Angeles. Uczył się w prestiżowej California Institute of Arts w Valencia w Kalifornii gdzie uzyskał tytuł magistra sztuk pięknych. Studiując na uniwersytecie brał udział w przesłuchaniach do wielu ról telewizyjnych i dostał rolę w Fame. Potem dostał rolę w filmie pełnometrażowym "Colors" (Barwy) w reżyserii Dennisa Hoppera, "Hamburger Hill" Johna Irvina gdzie grał z Dylan’em McDermott’em i "Meteor Man" w reżyserii Roberta Towsenda. Don Cheadle jest również utalentowanym muzykiem, komponuje i śpiewa, jest uznanym reżyserem, ma na swoim koncie między innymi produkcje “Cincinnati Man” w Attic Theater, uznaną przez krytyków sztukę “The Trip” we Friends and Artists Theater w Hollywood, i “Three, True, One” w Electric Lodge w Venice w Kalifornii. Cheadle obecnie mieszka w Los Angeles. SOPHIE OKONEDO (Tatiana) wystąpiła między innymi w filmie Dirty Pretty Things (Niewidoczni) który zdobył nagrodę za najlepszy film od londyńskeigo Evening Standard, za role w tym filmie dostała nominację do nagrody Independent Spirit Awards. Obecnie pracuje nad filmem Aeon Flux. Wystąpiła w takich filmach jak: This Year’s Love (Tegoroczna miłość), The Jackal(Szkal), Go Now, Cross My Heart, Mad Bad Mortal Beings, Miss Queencake i Young Soul Rebels. Pracując dla telewizji wzięła udział w filmach Alibi, nagrodzonym Clocking Off, Sweet Revenge, Dead Casual, i Never Never (za rolę w tym filmie otrzymała nominację do nagrody RTS dla najlepszej aktorki w kategorii Television Drama), jak również w Deep Secrets i Maria’s Child. Okonedo pracowała równiez dla radia w Plantation jako Pocahontis, w Richard I jako królowa Isabel, w Timbuktu i The Wheel of Fortune. Okonedo grała w sztukach teatralnych “Caryl Churchill Event,” “Night Songs,” “The Vagina Monologues,” “I Just Dropped By to See the Man,” “Troilus and Cressida,” “Money,” “The Arabian Nights,” “900 Oneonta,” “Been So Long,” “His Lordship’s Fancy,” “A Jovial Crew,” “The Odyssey,” “Tamburlaine the Great,” i “The Changeling.” JOAQUIN PHOENIX (Jack) urodził się w Puerto Rico i zaczął karierę aktorską już jako dziecko. Od tamtej pory wciela się w bardzo różnorodne postaci. W 1986 roku dostał rolę w filmie Spacecamp a w roku 1987 zagrał w filmie Russkies razem z siostrą Sumer i Carol King. W 1989 zagrał rolę nastoletniego syna Dianne Wiest’s w filmie Rona Howarda Parenthood (Spokojnie, tatuśku) W 1995 po długiej przerwie wystąpił ponownie tym razem u boku Nicole Kidman w filmie Gusa Van Sant’a To Die For (Za wszelką cenę). W 1997 u boku Liv Tyler, Billy’ego Crudup’a and Jennifer Connelly w Inventing the Abbots(Abbotowie prawdziwi), i również w 1997 wystąpił razem z Claire Danes, Sean’em Penn’em i Jennifer Lopez w filmie Oliver’a Stone’a U-Turn (Droga przez piekło). Pracował nieprzerwanie i w 1998 roku wystąpił w dwóch filmach Return to Paradise(Powrót do raju) z Anne Heche i Vince’m Vaughn’em, i Clay Pigeons (Martwe gołębie )ponownie z Vaughn’em. Następnego roku obok Nicolas’a Cage’a zagrał w filmie Joel’a Schumacher’a 8MM(Osiem milimetrów). Rok 2000 należał do Joaquin’a. Aktor zagrał w trzech różnych filmach. Grał razem z Russell’em Crowe w filmie Gladiator Ridley’a Scott’a, gdzie wystąpił w roli Kommodusa, za którą otrzymał nagrodę od National Board of Review, nagrodę The Broadcast Films Critics Award i Blockbuster Award. Nominowany był też do Oskara i Złotego Globu. W tym samym roku wystąpił u boku Mark’a Wahlberg’a, James’a Caan’a, Faye Dunaway, Ellen Burstyn and Charlize Theron w filmie The Yards (Ślepy tor). Następnie wystąpił obok Kate Winslet and Geoffrey’a Rush’a w filmie Quills (Zatrute pióro). Film oparty był na sztuce Douglas Wright’a o markizie de Sade. W 2003 Night Shymalan obsadził go w filmie The Village (Osada), jesienią 2004 roku zobaczyć go było można w Ladder 49 (Płonąca pułapka). Obecnie pracuje z reżyserem James’em Mangold’em nad filmem Walk the Line gdzie Phoenix gra rolę legendarnego muzyka country Johnny’ego Cash’a. Phoenix wystąpił też w It’s All About Love (Wszystko dla miłości) i Buffalo Soldiers. NICK NOLTE (Colonel Oliver) nominowany dwukrotnie do Oskara, gwiazda światowego kina, producent i właściciel firmy produkcyjnej Kingsgate Films. Ostatnio wystąpił w filmie The Good Thief (Podwójny blef), przeboju kinowym The Hulk, i filmie Northfork. Nolte ponownie pracował z reżyserem Alan’em Rudolph’em przy fimie Investigating Sex. Nolte powrócił do swych korzeni teatralnych i ostatnio zagrał razem z Sean’em Penn’em w sztuce „The Late Henry Moss” w reżyserii Sama Shepherd’a. W ostatnich latach wystąpił między innymi w filmie Paul’a Schrader’a Affliction (Prywatne piekło) (za który otrzymał Oskara, Golden Globe, i nominacjędo nagrody dla najlepszego aktora od Independent Film), U-Turn (Droga przez Piekło), Afterglow (Miłość po zmierzchu), Jefferson In Paris (Jefferson w Paryżu), Cape Fear(Przylądek strachu) i The Prince of Tides (Książę przypływów,)za który otrzymał nominację do Oskara dla najlepszego aktora pierwszoplanowego i dostał Złoty Glob od Hollywood Foreign Press Association. Zagrał w filmie I Love Trouble (Kocham kłopoty) i wystąpił jako trener koszykówki w filmie Blue Chips(Drużyna asów). Zagrał też w filmie I'll Do Anything i uznanym przez krytykę Lorenzo's Oil (Olej Lorenza). Jego firma produkcyjna Kingsgate aktualnie pracuje nad filmem White Jazz na podstawie scenariusza James’a Ellroy’a opartym na jego powieści, oraz The Last Magic Summer adaptacji powieści pod tym samym tytułem. W planach jest film Best of Enemies oparty na prawdziwej historii osadzonej w Karolonie Południowej w latach sześćdziesiątych i opowiadający o związku pomiędzy członkiem Ku Klux Klanu a wojowniczą Afroamerykanką. Nolte, urodzony w Omaha w Nebrasce, interesował się futbolem zanim zainteresował się teatrem i rozpoczął karierę aktorską w Pasadena Playhouse. Potem krótko studiował z Bryan’em O'Byrne w Stella Adler's Academy w Los Angeles. Nastęnie poróżował przez kilka lat grając w lokalnyvch teatrach. Przepustką do sławy okazała się rola w legendarnym serialu Rich Man , Poor Man (Pogoda dla bogaczy). Debiut w filmie pełnometrażowym to rola w The Deep. Na początku kariery grał bardzo różnorodne postaci: zajmującego się przemytem narkotyków weterana wojny w Wietnamie w Who'll Stop The Rain (Kto powstrzyma deszcz), rozczarowanej życiem gwiazdy futbolu w North Dallas Forty (Czterdziestka z North Dallas),pisarza “Beat Generation” Neala Casady w Heart Beat i samotnika biologa morskiego w Cannery Row. Nolte stawiał sobie wyzwania w postaci ról charakterystycznych takich jak postać włóczęgi filozofa w Down and Out in Beverly Hill (Włóczęga z Beverly Hills ), twardego gliny w 48 Hours (48 godzin), Amerykańskiego dziennikarza w Under Fire (Pod ostrzałem) i prawnika w Extreme Prejudice (Nienawiść). Kolejną ciekawą postać, byłego oszusta a obecnie pisarza, stworzył w Weeds. Inne jego filmy to Three Fugitives (Uciekinierzy), Farewell to the King (Pożegnanie z królem), New York Stories (Nowojorskie opowieści, Everybody Wins (Wszyscy wygrywają) reżyseria Karel Reisz i Q&A Sidney’a Lumet'a.
Pobierz aplikację Filmwebu!
Odkryj świat filmu w zasięgu Twojej ręki! Oglądaj, oceniaj i dziel się swoimi ulubionymi produkcjami z przyjaciółmi.